احمد شاملو

احمد شاملو زندگي نامه احمد شاملو در سال 1304 هجري. ش به دنيا آمد . پس از آنكه تحصيلات ابتدايي و متوسطه را به پايان رسانيد به كار نوشتن روي آورد و از سال 1319 هجري . ش نوشته ها و مقالاتش در مطبوعات منتشر شد . در سال 1326 شمسي نخستين مجموعه اشعارش كه شامل قطعات نثر و نظم او به نام �آهنگهاي فراموش شده�بود به چاپ رسيد . شاملو مجموعه ديگري از اشعارش را به نام قطعنامه به چاپ رسانيد و پس از چندي جزوه اي ديگر به نام� 23 �از او انتشار يافت كه اين دو كتاب هياهويي در ميان شاعران مخصوصا" شعراي نوپرداز به وجود آورد و منشا تحولي شد كه از آن عده كثيري شاعر جوان پديد آمد . شاملو چندي سردبير مجله سخن نو و مدتي سردبير مجله علمي و روزنامه هنرنو و مجله روزنه بود و آهنگ صبح را با همكاري ديگران منتشر ساخت . استاد احمد شاملو در تاريخ اول مرداد سال 1379 هجري ش دارفاني را وداع گفت . ويژگي سخن شاملو امروزه يكي از شاعران نامور و نوپرداز به شمار مي رود . او در شعر دگرگوني پديد آورد و آثاري كه از او به چاپ رسيد نشان دهنده آن است كه تحولي در سبك شعر او به وجود آمده است . او شاعري است كه از نظر طرز كار و عقيده با شاعران ديگر تفاوت بسيار دارد و در شعر او قافيه شكل خاصي به خود مي گيرد . او از ميان شعراي معاصر ايران بيش از همه به نيما معتقد است . شاملو گذشته از شعر و شاعري از نويسندگان پرقدرت و بااحساس است كه در نوشتن داستان نيز مهارت دارد و آثاري از نويسندگان خارجي را نيز ترجمه كرده است . معرفي آثار غير از مقالات و آثاري كه از او در جرايد چاپ شده آثار و تاليفاتي نيز دارد كه به طور مستقل منتشر گرديده است و داراي چند مجموعه شعر است كه عبارتند از : باغ آينه ، آيدا در آينه ، ققنوس در باران ، مدايح بي صله ، هواي تازه ، از هوا و آينه ها ، مرثيه هاي خاك ، شكفتن در مه ، لحظه ها و هميشه ، برگزيده اشعار او ، و ديگر آثارش عبارتند از : ديوان حافظ ، كوچه ، ابراهيم در آتش ، ترانه هاي كوچك و غريب ، شكفتن زرد ، همچون كوچه اي بي انتها ، و . گزيده اي از اشعار غزلي در نتوانستن از دستهاي گرم تو كودكان توامان آغوش خويش سخنها مي توان گفت غم نان اگر بگذارد * * * نغمه در نغمه درافكنده اي مسيح مادر اي خورشيد از مهرباني بي دريغ جانت با چنگ تمامي ناپذير تو سرودها مي توانم كرد غم نان اگر بگذارد * * * رنگها در رنگها دويده از رنگين كمان بهاري تو كه سراپرده در اين باغ خزان رسيده برافراشته است نقشها مي توانم زد غم نان اگر بگذارد * * * چشمه ساري در دل و آبشاري در كف آفتابي در نگاه و فرشته اي در پيراهن از انساني كه تويي قصه ها توانم كرد غم نان اگر بگذارد * * * ماهي من فكر مي كنم هرگز نبوده قلب من اين گونه گرم و سرخ احساس مي كنم در بدترين دقايق اين شام مرگ زاري چندين هزار چشمه خورشيد در دلم مي جوشد از يقين احساس مي كنم در بدترين دقايق اين شام مرگزاري چندين هزار چشمه خورشيد در دلم مي جوشد از يقين احساس مي كنم در هر كنار و گوشه اين شوره زار ياس چندين هزار جنگل شاداب ناگهان مي رويد از زمين آه اي يقين گمشده ، اي ماهي گريز در بركه هاي آينه لغزيده تو به تو من آبگير صافيم اينك به سحر عشق از بركه هاي آينه راهي به من بجو * * * من فكر مي كنم هرگز نبوده دست من اين سان بزرگ و شاد احساس مي كنم در چشم من به آبشر اشك سرخ گون خورشيد بي غروب سرودي كشد نفس احساس مي كنم در هر رگم به هر تپش قلب من كنون بيدار باش قافله اي مي زند جرس آمد شبي برهنه ام از در چو روح آب در سينه اش دو ماهي و در دستش آينه گيسوي خيس از خزه بو ، چون خزه به هم من بانگ بركشيدم از آستان ياس آه اي يقين يافته بازت نمي نهم

دوشنبه 27 مهر 1388 - 11:30:09 PM